Zijn we urban by nature?
Blog - 25 mei 2014Zegt de gespreksleider: Oké mensen, het draait vanavond om het thema: Urban by nature - Zijn wij urban by nature? Is de stad een natuurverschijnsel. Bestaat de stad dankzij de natuur. Of omgekeerd: hebben we nog natuur omdat we in de stad wonen. Is De Mensch Stedelijk Van Nature.Zegt de sociaal-geograaf: Nou dat lijkt me wel: ruim 50% van de wereldbevolking woont inmiddels in steden, en dat percentage groeit, mensen trekken naar de stad, ze worden erdoor aangetrokken als door een magneet.
Zegt de econoom: Ja duhh, omdat er werk is en geld in de stad, het zijn de arme mensen die naar de stad trekken.
Zegt de projectontwikkelaar: Mensen met wat geld willen juist buiten wonen, in een verbouwde boerderij, of een nieuwe oude boerderij of een notariswoning met een grote tuin. Dus er is ook een stroom de andere kant op. Lekker in de natuur wonen.
Zegt de landschapsarchitect: Wat is dan eigenlijk precies urban en wat is nog nature? In ons land is er geen natuur als in: ongerept, onontgonnen gebied. Eigenlijk is heel Nederland één grote stad.
Zegt de planoloog: Mwah, wel een héél dunbebouwde stad, wat zou het bebouwingspercentage van heel Nederland zijn?
Zegt de stedenbouwkundige: En ook een slecht ontworpen stad, of eigenlijk een niet ontworpen stad. Een soort organische wildgroei.
Zegt de gespreksleider: Nee ik hou de microfoon vast, anders ben je te lang aan het woord.
Zegt de architect: Wauw, een tapijtmetropool! Een stad van scherven, allemaal fragmenten met hun eigen typologie. Superstedelijk. Een enorme dynamiek. En dan twentyfour-seven.
Zegt de retail-deskundige: Ja want internet is ook dag en nacht open. Maar je moet wel een beleving bieden. Een stuk nature in je winkel als je outdoorproducten wilt verkopen. Haha.
Zegt de woonconsument: Maakt toch niks meer uit waar je je huis bouwt, met internet kun je toch virtueel overal komen. En alles wat je bestelt wordt de volgende dag thuisbezorgd.
Zegt de makelaar: Precies. Ik zeg: locatie locatie en locatie.
Zegt de verkeersdeskundige: Ja met al die bestelautootjes. Het gaat allemaal om bereikbaarheid. Waar mensen kunnen komen heb je ontwikkeling, als je ergens wilt ontwikkelen moet je zorgen dat mensen er kunnen komen.
Zegt de milieudeskundige: Ja, overal asfalt en uitlaatgas en parkeerterreinen. Misschien noemen jullie dat urban, maar nature is het zeker niet.
Zegt de gespreksleider: Mensen we dwalen af. Even bij de les blijven. Ik snap, die stad en hoe die gemaakt en gebruikt wordt, reuze interessant. Met het verkeer en alles. Maar hier gaat het om de kwestie ‘Urban by nature’. Wat betreft die natuur. Wat is dat eigenlijk precies: natuur?
Zegt de bioloog: Kwestie van definitie. De mens is ook gewoon een dier. We horen bij de natuur met alles wat we doen. Net als andere diersoorten zal de mens uiteindelijk uitsterven. Steden worden gebouwd en steden vergaan. Dus urban = nature!
Zegt de filosoof: Ja maar de mens heeft keuzevrijheid. Dieren zijn eigenlijk geen individuen, zij doen wat hun instinct hen ingeeft. Daarom bouwen dieren dus geen steden.
Zegt de wandelaar: Nou kijk maar es naar termieten en mieren. Moet je es zien wat voor bouwwerken die maken. En daar komt geen architect aan te pas!
Zegt de forens: De mens is anders ook een kuddedier. We gaan braaf allemaal om half negen in de file staan.
Zegt de socioloog: Mensen vormen collectieven. En die collectieven bouwen steden. Een individu kan nooit een stad bouwen. ‘t Gaat om samenwerking om een gemeenschappelijk doel te bereiken.
Zegt de politicoloog: Maar dan moet je wel coalities smeden, en compromissen sluiten. Want niet alle doelen en belangen zijn gemeenschappelijk.
Zegt de politicus: Ja maar bij dieren heb je ook leiders, die een troep wolven aanvoeren.
Zegt de etholoog: Maar een school vissen of een zwerm spreeuwen heeft geen leider. ‘t Gaat om de optimale manier van samenleven. In het belang van het voortbestaan van de soort.
Zegt de ecoloog: Oké, maar wel in relatie tot andere soorten. Het is eten èn gegeten worden. Maar als een parasiet zijn gastheer doodt, gaat de parasiet zelf ook ten onder. Dus als steden parasiteren op de natuur…. Urban by nature zegt iets over onderlinge afhankelijkheid. Over evenwicht. Wij kunnen niet zonder natuur ook al zijn we nog zo urban.
Zegt de kunstenaar: De stad is wel mijn natuurlijke habitat. In de stad heb ik alles. Beton. Baksteen. Glas. Dat is Inspiratie. De stad is mijn natuur. Dus ja: urban by nature.
Zegt de trendwatcher: bij Noma in Kopenhagen koken ze met rendiermos en zo. Toch ligt dat restaurant midden in de grote stad. Lokale producten zijn helemaal in. Dus nature in urban!
Zegt de boer: Allemaal leuk en aardig dat urban farming, maar daar voed je de bevolking van die steden niet mee. De mensen verzorgen die plantjes een poosje en dan blijkt het toch wel veel werk te zijn. En zo’n varkentje slachten vinden ze dan zielig. Laat ons maar boeren. In de stad hebben ze allemaal te eten omdat wij de natuur hebben bedwongen.
Zegt de milieubeschermer: Eigenlijk is de stad zo groot als de ecologische footprint van alle bewoners samen. Als je dat van alle steden optelt heb je drie wereldbollen nodig. Laat staan dat je dan natuur overhoudt.
Zegt de buurtbewoner: Ja maar als je de natuur als het ware de stad in trekt, dan is het geen natuur meer, dan is het kunstmatig. Cultuur dus. Of eigenlijk Nep. Trouwens geef mij maar een mooi park, maar geen hondenpoep aan mijn schoenen.
Zegt de civieltechnicus: Hoezo nature? We leven in een man-made land. Grotendeels onder zeeniveau. Polders. We hebben droge voeten dankzij techniek, niet dankzij natuur.
Zegt de historicus: Er waren al mensen lang voordat er steden waren. Pas een paarduizend jaar geleden gingen mensen settelen. Urban is een recent verschijnsel. Een paar tellen in de geschiedenis van nature.
Zegt de taalpurist: Waarom eigenlijk die Engelse termen? Je kan ook gewoon zeggen: Stedelijk door natuur. Het is een beetje mystificatie of dikdoenerij. Terwijl we gewoon met z’n allen in de polder wonen.
Zegt de kosmopoliet: ja maar je moet het wel internationaal bekijken: the global village, het woord zegt het al.
Zegt de gespreksleider: Oké mensen, we komen er vandaag niet uit. We zijn allemaal stedelingen maar jullie zitten niet op één lijn. We agree to disagree. We zijn individuen met eigen keuzes. Dat maakt de stad leuk. Maar we zijn ook een samenleving. Daarom kunnen we wel met z’n allen die stad maken. En zonder nature geen stad. Natuur maakt de stad mogelijk. Maar stedelijk wordt het niet vanzelf. Urban is hard werken. Genoeg gepraat. Ik zeg: aan de slag.
Matthijs de Boer
Co-auteur Rens de Boer
27 maart 2014
Rob Docter plaatste deze reactie om 19 juni, 2014
Wat een schitterende parodie!
Arzu Ayikgezmez plaatste deze reactie om 23 juni, 2014
Wat een goed stuk! Was een genoegen het te lezen. Meestal vlieg je over zo’n nieuwsbrief, maar dit keer zat ik er echt achter.
Melvin plaatste deze reactie om 25 juni, 2014
Heel leuke parodie inderdaad!
bart de boer plaatste deze reactie om 25 juni, 2014
Heerlijk, helaas herkenbaar stuk, leuk dat Rens mee schreef.
Selma Lagewaardt plaatste deze reactie om 25 juni, 2014
Hoi Matthijs, Erg leuk stukje over Urban by nature! Complimenten. Als filosoof kan ik de inhoud zeer waarderen. Deed me denken aan het geweldige boek van Simon Schama, Landscape and memory, over de wildernis van de natuur. Als journalist vind ik de vorm bijzonder geslaagd. Groet van de buurvrouw. Selma
Rook plaatste deze reactie om 25 juni, 2014
Goed stuk, heel herkenbaar